Zesde Slag aan de Isonzo (6 – 17 Augustus 1916)
Franz Conrad von Hötzendorf had de Oostenrijks-Hongaarse troepen langs de Soča (Isonzo) front verlaagd om zijn Trentino Offensief te versterken. Italiaanse staatshoofd Luigi Cadorna maakte goed gebruik van spoorwegen om de troepen van Trentino snel terug te verplaatsen naar de Isonzo-lijn voor een offensief tegen de verzwakte Oostenrijks-Hongaarse verdediging.
Strijd
Op 6 augustus is het offensief tegen Gorizia gelanceerd. Het offensief was geconcentreerd in twee zones: het heuvelachtige gebied ten westen van de Soča (Isonzo) rivier in de buurt van Gorizia, de westelijkste rand van het Karst-plateau in de buurt van Doberdò del Lago. In de Slag van Doberdò slaagden de Italianen in om de belangrijkste vervoersweg te veroveren die leidt van de kuststad Duino naar Gorizia, waardoor hun vooruitgang naar Gorizia vanuit het zuiden werd gewaarborgd. De Oostenrijks-Hongaarse troepen moesten terugtrekken op de lijn ten oosten van Gorizia (Mount Škabrijel), waardoor de zwaar beschadigde stad naar de Italianen ging.
Op 8 augustus viel Gorizia naar Cadorna en werd er eindelijk een brughoofd over de rivier Soča (Isonzo) gevestigd. De Oostenrijks-Hongaren hebben troepen naar de Gorizia-sector verplaatst om een doorbraak te voorkomen. Inhoud met het opzetten van de brughoofd, Cadorna beëindigde het offensief op 17 augustus.
De aanval op Gorizia was het meest succesvolle Italiaanse offensief langs de Isonzo-lijnen en heeft Italiaans moreel geholpen – vooral omdat Gorizia, ongeacht de werkelijke waarde ervan, als een gewenst doelwit bevorderd was, dat niet eerder in de gevechten kon worden bereikt. In de nasleep van de strijd verklaarde Italië eindelijk oorlog tegen Duitsland, op 28 augustus.
In de latere jaren beweerden historici dat die strijd (met 21.000 dode aan de Italiaanse kant) een nutteloze en beperkte verovering was, misschien de enige overwinning van Cadorna. In werkelijkheid waren de Oostenrijken, die kort op troepen waren (die op twee fronten moesten vechten), teruggetrokken naar het Sloveense grondgebied, waar Cadorna duizenden soldaten opofferde in futiele pogingen om naar Ljubljana en Triëst te gaan. De Oostenrijken, die beter uitgerust waren, wilden hun krachten behouden. De Italiaanse generaals hebben, in een poging om hun arme uitrusting op te vullen, de Italianen aan frontale aanslagen gepleegd, wat resulteerde in massale slachtoffers.
Als men het aantal dode Italianen en het aantal dode Oostenrijken vergelijkt, benadrukt de eenzijdigheid van het aandeel de hoge kosten voor deze beperkte overwinning. Bovendien, net als alle andere gevechten op de Soča (Isonzo), waren er veel ontbrekende soldaten, slachtoffers van de superieure Oostenrijkse artillerie.
Battle of Doberdò
De slag van Doberdò was een van de bloedigste slagvelden van de Eerste Wereldoorlog, gevochten in augustus 1916 tussen de Italiaanse en Oostenrijks-Hongaarse legers, die hoofdzakelijk uit Hongaarse en Sloveense regimenten bestonden.
De strijd, die deel uitmaakte van de zesde slag van de Isonzo, vond plaats op een strategisch gebied de westelijke rand van het Karst Plateau. De Italianen, die het laaglandgebied rond Monfalcone en Ronchi veroverden, probeerden zich over het Karst-plateau te dwingen om de hoofdweg te krijgen die de havenstad Triëst verbindt met de stad Gorizia. Na felle gevechten en grote slachtoffers slaagden ze in hun pogingen. De Oostenrijks-Hongaarse troepen trokken terug en Gorizia viel naar de Italianen. Ze slaagden echter niet in hun weg naar Triëst te dwingen en werden ten noordwesten van Duino gestopt.
Strijd
Het vechten eindigde op 6 augustus, toen de Italiaanse troepen onder generaal Luigi Capello een aanval op de Oostenrijks-Hongaarse standpunten lieten, die de hoofdvervoerweg van de kuststad Duino naar Gorizia bewaken. Het hoofddoel van de aanval was het beveiligen van de vervoersweg, waardoor hun vooruitgang naar Gorizia vanuit het zuiden werd gewaarborgd. Een plan werd opgesteld door de Italiaanse generaal Luigi Capello, om het leger in de helft te splitsen, met een kant die rechtstreeks in Oostenrijkse posities aanvalt en de andere aan de achterkant aanvalde.
Op de ochtend van 6 augustus begon de Oostenrijks-Hongaarse artillerie de Italiaanse infanterie te schelen, toen ze dichterbij kwamen. Naar aanleiding van het voorgenomen plan lieten vier divisies van de Italiaanse infanterie een rechtstreekse frontale aanslag op de Oostenrijks-Hongaarse loopgraven lanceren, waardoor veel soldaten en officieren door het zware machinegeweervuur werden neergeschoten. Met versterkingen slaagde de Italiaanse infanterie erin om door de Oostenrijks-Hongaarse lijnen te penetreren en uiteindelijk het dorp Doberdò zelf te nemen. Tegenwoordig waren Oostenrijkse krachten in wanhopige behoefte aan versterkingen om het Italiaanse voorschot tegen Gorizia te stoppen. De andere helft van het Italiaanse leger heeft de Oostenrijkse posities van achteren aangevallen, zoals gepland. Intensieve hand-aan-hand vechten begonnen, met beide partijen enorme verliezen. Omringd werden de Oostenrijks-Hongaarse troepen gedwongen zich terug te trekken, op de lijn ten oosten van Gorizia, waardoor de Italiaanse troepen de zwaar beschadigde stad beheersen.
resultaten
Beide partijen hadden massale verliezen genomen, met een schatting van meer dan 20.000 soldaten vermoord of vermist. Hoewel overwinnende Italiaanse verliezen veel groter waren dan die van de Austro-Hongaren, met ongeveer 5.000 van hun soldaten gedood. Dit komt grotendeels toe door de frontale aanslagen op Oostenrijkse posities,
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Sixth_Battle_of_the_Isonzo